Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, przysługuje osobie która posiada w tym interes prawny. W zażaleniu można wnieść o uchylenie albo o zmianę zaskarżonego postanowienia. Przepis art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego mówi, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Sąd, rozstrzygając o wysokości alimentów, bierze pod uwagę uzasadnione potrzeby uprawnionego. Jednakże uzasadnione potrzeby uprawnionego należy odnieść do aktualnych możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. W przypadku udzielenia przez sąd zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, które nie jest dla nas satysfakcjonujące; mamy prawo w terminie 7 dni prawo złożyć zażalenie na postanowienie w przedmiocie udzielonego zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego tego sądu. Określenie sądu Zgodnie z przepisem art. 394 zażalenie wnosi się do sądu wyższej instancji za pośrednictwem sądu, który wydał orzeczenie, które strona zaskarża. Sądem odwoławczym dla sądu rejonowego będzie sąd okręgowy, a dla sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Warto przy tym zwrócić uwagę na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2015 roku w sprawie za sygn. akt: III CZP 100/14, w której SN przyjął, że zażalenie na postanowienie może być skutecznie wniesione wprost do sądu drugiej instancji, zaś w takim przypadku termin na złożenie zażalenia zostanie zachowany, pod warunkiem oczywiście, że zażalenie trafiło do właściwego sądu – „Przewidziany w art. 394 § 2 kpc termin do wniesienia zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji jest zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła zażalenie do sądu drugiej instancji właściwego funkcjonalnie (art. 397 § 2 zdanie pierwsze w związku z art. 369 § 3 kpc)”. Określenie stron postępowania Należy wskazać strony postępowania, jednakże w piśmie które nie inicjuje danej sprawy nie ma potrzeby wskazywania miejsca zamieszkania ani numeru PESEL stron, gdyż dane te znajdują się już w aktach sprawy. Podanie sygnatury sprawy Należy podać sygnaturę akt sprawy pierwotnej, czyli tej w ramach której zostało wydanie zaskarżane postanowienie o zabezpieczeniu świadczenia alimentacyjnego. Wartość przedmiotu sporu Zgodnie z przepisu art. 22 kodeksu postępowania cywilnego „W sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a jeżeli świadczenia trwają krócej niż rok – za cały czas ich trwania”. W pozwie o alimenty, jeśli chcemy wnieść o zasądzenie alimentów w wysokości np. zł wartość przedmiotu sporu będzie wynosił 12 tys. zł – 12 (miesięcy) x 1000 (zł) = (zł). Analogicznie do powyższego wyliczamy przy wniosku o zabezpieczanie alimentów. W przypadku zażalenie powództwa o podwyższenie zabezpieczenia alimentów wartość przedmiotu sporu obliczamy w inny sposób, mianowicie należy owe 12 (miesięcy) pomnożyć przez różnicę pomiędzy wysokością alimentów o jaką wnioskujemy, a wartością która jest obecnie. Jeżeli więc wysokość alimentów obecnie wynosi zł, a wnosimy o podwyższenie do zł to wartość przedmiotu sporu to 12 (miesięcy) x (2000 – 1000) = 12 x = (zł) Określenie rodzaju pisma W nagłówku należy określić rodzaj pisma. Pomimo, że prawo procesowe wprost tego nie wymaga, to doktryna oraz judykatura stoi na stanowisku, iż petitum każdego pisma procesowego winno być prawidłowo określone. Podstawa prawna: ustawa z dnia z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego ( z 2020 r. poz. 30). Bartosz Piech Prawnik specjalizujący się w prawie korporacyjnym oraz prawie zamówień publicznych.
Czy zażalenie wniesione w terminie tygodniowym od dnia doręczenia odpisu postanowienia z uzasadnieniem, mimo niezgłoszenia wniosku o takie doręczenie, jest dopuszczalne? Z art. 357 § 2 1 KPC wynika, że postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd uzasadnia tylko wtedy, gdy podlega ono zaskarżeniu, i tylko na żądanie strony
Dzieci Nowe postanowienie sądu rodzinnego zmieniające zabezpieczenie kontaktów z dzieckiem Indywidualne porady prawne Autor: Marek Gola • Opublikowane: 2018-05-30 • Aktualizacja: 2022-03-28 Sąd rodzinny wydaje nowe postanowienie zmieniające zabezpieczenie kontaktów z dzieckiem. Na złożenie zażalenia mam 7 dni. Na wniosek wierzyciela w tym czasie SR stwierdza wykonalność postanowienia na podstawie art. 743 § 2 (gdyż, jak rozumiem, na tamten czas zażalenia nie wpłynęło). Po tym (ale w terminie) składam zażalenia na postanowienie zmieniające kontaktów z dzieckiem. Rozumiem, że wykonalność nowego postanowienia zostaje wstrzymana, zgodnie z art. 742 § 3 – do czasu rozpoznania przez SO i obowiązuje „stare” zabezpieczenie? Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Wniesienie zażalenia na postanowienie uchylające lub zmieniające postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia W mojej ocenie zastosowanie w sprawie znajdzie przepis art. 742 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym wniesienie zażalenia na postanowienie uchylające lub zmieniające postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wstrzymuje wykonanie postanowienia. Jak podkreśla się w literaturze: „Rozpoznanie wniosku o uchylenie lub zmianę zabezpieczenia zostało uregulowane na odrębnych zasadach niż rozpoznanie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Co do zasady w tym wypadku wymagane jest przeprowadzenie rozprawy. Postanowienie sądu uwzględniające taki wniosek nie podlega również wykonaniu na takich samych zasadach, jak postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia. Wniesienie zażalenia na tego rodzaju postanowienie wstrzymuje bowiem jego wykonanie (art. 742 § 3). Wyjątek dotyczy uchylenia zabezpieczenia w wyniku złożenia przez obowiązanego na rachunek depozytowy sądu sumy wystarczającej do zabezpieczenia (art. 742 § 4). Treść art. 742 § 3 wskazuje na wyłączenie stosowania art. 360 do postanowień uchylających lub zmieniających postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia (tak T. Ereciński (w:) Kodeks postępowania cywilnego…, t. 3, red. T. Ereciński, s. 426)” (vide: H. Dolecki, T. Wiśniewski, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Tom IV. Artykuły 730–1088, wyd. II, 2014). W mojej ocenie sąd naruszył przepis proceduralny, tj. art. 742 § 3 bowiem wniesienie zażalenia powoduje, że mamy do czynienia ze wstrzymaniem wykonalności. Innymi słowy obowiązuje postanowienie uprzednie, tj. zmienione. Zobacz również: Niestosowanie się do wyroku sądu cywilnego Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online
Rozdział 2a. Wykonywanie postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym (166d - 166n) Rozdział 3. Zabezpieczenie obowiązków o charakterze niepieniężnym (167 - 168) Dział IVa. Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy (168a - 168h) Rozdział 1. Odpowiedzialność odszkodowawcza (168a - 168c) Rozdział 2.
Zawartość1 Co to jest zabezpieczenie majątkowe w przypadku sprawy karnej2 W jakich rodzajach spraw karnych stosuje się zabezpieczenie majątkowe 3 Co uzasadnia zastosowanie zabezpieczenia majątkowego w postępowaniu karnym4 Czyje mienie może zostać objęte zabezpieczeniem majątkowym w postępowaniu karnym5 Uchylenie zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej lub jego upadek6 Sposoby wykonania zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej 7 Kto decyduje o stosowaniu zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej8 Zaskarżalność postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w postępowaniu karnym9 Wymogi formalne postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w sprawie karnej10 Jak wykonuje się postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym w postępowaniu karnym11 Ochrona właścicieli pokrzywdzonych wykonaniem zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej12 Tymczasowe zajęcie mienia ruchomego w sprawie karnej13 Wparcie Kancelarii w sprawach, w których zastosowano zabezpieczenie majątkowe Co to jest zabezpieczenie majątkowe w przypadku sprawy karnej Celem postępowania karnego jest znalezienie sprawcy przestępstwa i pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej. W praktyce niejednokrotnie już w na wstępie śledztwa dochodzi do sytuacji, w której prokurator ingeruje również w majątek podejrzanego, dokonując zabezpieczenia na jego mieniu. Dzieje się tak, ponieważ wyrok, który ma zapaść w przyszłości, może dotyczyć kwestii majątkowych, w tym w szczególności konieczności poniesienia przez podejrzanego finansowych konsekwencji swoich czynów. Aby zatem zapewnić rzeczywistą realizację wyroku, nieodzowne może się okazać zastosowanie już na wcześniejszym etapie sprawy zabezpieczenia majątkowego. W jakich rodzajach spraw karnych stosuje się zabezpieczenie majątkowe Nie w każdej sprawie będzie potrzebne zastosowanie zabezpieczenia majątkowego. Możliwość jego stosowania dotyczy bowiem jedynie tych spraw, w których sąd może orzec grzywnę, świadczenie pieniężne, przepadek, środek kompensacyjny lub zwrot osiągniętej korzyści majątkowej lub jej równowartości. Chodzi zatem o sprawy, w których oskarżony musi uiścić orzeczoną wyrokiem sądu karę grzywny, bądź zasądzone dodatkowo przez sąd świadczenie pieniężne. Pokrzywdzony przestępstwem może również wystąpić do sądu o orzeczenie tzw. środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Taki obowiązek określany jest kwotowo, a jego wykonanie (czyli zapłacenie określonej kwoty pieniężnej przez oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego) może być zapewnione właśnie poprzez zastosowanie zabezpieczenia na mieniu oskarżonego. Przepadek orzeka się natomiast co do zasady w zakresie przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa, przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, bądź też w zakresie równowartości tychże przedmiotów. Celem zabezpieczenia może być również zapewnienie wykonania po wydaniu wyroku zwrotu osiągniętej korzyści majątkowej lub jej równowartości. Co uzasadnia zastosowanie zabezpieczenia majątkowego w postępowaniu karnym Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że przepisy Kodeksu postępowania karnego ograniczają możliwość zastosowania zabezpieczenia majątkowego jedynie do tych sytuacji, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że bez takiego zabezpieczenia wykonanie orzeczenia będzie niemożliwe albo znacznie utrudnione. Nie w każdej zatem sprawie, gdzie na przykład podejrzanemu grozi kara grzywny lub będzie się on musiał liczyć z obowiązkiem naprawienia szkody, zasadne jest stosowanie zabezpieczenia majątkowego. Jak słusznie podkreśla się z orzecznictwie: „Zabezpieczenie majątkowe powinno być stosowane jedynie wtedy, gdy konkretne okoliczności wskazują, że wykonanie orzeczonych w przyszłości kary i środków karnych lub egzekucji zasądzonego odszkodowania jest zagrożone i wymaga zabezpieczenia przed działaniami oskarżonych, które mogą doprowadzić do uszczuplenia ich majątku lub jego ukrycia. Jednakże gdy oskarżeni w trakcie toczącego się przeciwko nim postępowania pomnażają swój majątek, nie ukrywają tego faktu, wskazując również na nieznane organowi postępowania składniki majątku odrębnego, potwierdzają, iż wykonanie orzeczonych w przyszłości kar grzywny, środków karnych lub egzekucji zasądzonego odszkodowania nie jest zagrożone” (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia r., II AKz 588/13, LEX nr 1422309). Czyje mienie może zostać objęte zabezpieczeniem majątkowym w postępowaniu karnym Z oczywistych względów zabezpieczenie majątkowe dotyczy przede wszystkim mienia samego sprawcy czynu. Jednakże wyjątkowo w pewnych przypadkach zabezpieczeniem może zostać objęte również mienie, niebędące już własnością podejrzanego. W szczególności dotyczy to korzyści uzyskanej z popełnienia przestępstwa, przeniesionej następnie na osobę trzecią. Uchylenie zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej lub jego upadek Jak wcześniej wskazano, zabezpieczenie majątkowe spełnia bardzo konkretną funkcję – gwarantuje bowiem rzeczywistą realizację orzeczenia, które ma być wydanie w nieokreślonej przyszłości, w sytuacji gdy pojawiają się uzasadnione obawy, czy aby będzie to możliwe. Z powyższych względów oczywista zdaje się być regulacja prawna nakazująca niezwłocznie uchylić zabezpieczenie majątkowe w całości lub w części, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których zostało ono zastosowane, bądź też gdy powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie. Trzeba również pamiętać, że w określonych sytuacjach sprawa karna może się zakończyć również w ten sposób, że wobec podejrzanego ostatecznie nie zostanie orzeczona kara grzywny lub inne środki uzasadniające zastosowanie zabezpieczenia majątkowego. Zabezpieczenie w takiej sytuacji upada. Jeżeli jednak przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie karnej powództwo o takie roszczenia jak np. naprawienie szkody zostanie wytoczone przed sąd cywilny, zabezpieczenie pozostanie w mocy, chyba że w postępowaniu cywilnym sąd zdecyduje inaczej. Sposoby wykonania zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej W zakresie sposobów realizacji zabezpieczenia majątkowego przepisy procedury karnej odsyłają do właściwych regulacji Kodeksu postępowania cywilnego. Wśród typowych sposobów zabezpieczenia majątkowego należy więc wymienić – zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego; – obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową; – ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu; – ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Warto również zaznaczyć, że w 2017 r. poprzez nowelizację Kodeksu postępowania karnego wprost wprowadzono możliwość zabezpieczenia majątkowego poprzez ustanowienie przymusowego zarządu przedsiębiorstwa i wyznaczenie zarządcy. Kto decyduje o stosowaniu zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej W toku śledztwa lub dochodzenia organem kompetentnym do wydania postanowienia o zastosowaniu zabezpieczenia majątkowego jest prokurator. Na dalszym etapie sprawy, po wniesieniu aktu oskarżenia, decyduje o tym sąd rozpoznający sprawę. Zaskarżalność postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w postępowaniu karnym Z uwagi na praktyczne skutki stosowania zabezpieczenia majątkowego, w tym w szczególności znaczną ingerencję w sferę majątkową osoby objętej zabezpieczeniem, ustawodawca zdecydował o zaskarżalności takiej decyzji. Na postanowienie wydane przez prokuratora służy zażalenie do sądu. Gdy postanowienie zostało wydane na etapie sprawy sądowej, zażalenie będzie rozpoznane przez sąd II instancji. W zażaleniu podnieść można zarzuty celujące w brak zasadności stosowania zabezpieczenia majątkowego, w szczególności brak uzasadnionej obawy, że wykonanie orzeczenia będzie niemożliwe albo znacznie utrudnione. Niezależnie od tego można również wskazywać na uchybienia formalne zaistniałe w toku wydawania decyzji o zabezpieczeniu. Wymogi formalne postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w sprawie karnej W postanowieniu o zabezpieczeniu majątkowym w sprawie karnej określa się kwotowo zakres i sposób zabezpieczenia, przy uwzględnieniu rozmiaru możliwej do orzeczenia w okolicznościach danej sprawy grzywny, środków karnych, przepadku lub środków kompensacyjnych. Pamiętać należy, że rozmiar zabezpieczenia powinien odpowiadać jedynie potrzebom tego, co ma zabezpieczać. Wyjątkowo wymóg kwotowego określenia zabezpieczenia nie dotyczy zabezpieczenia na zajętym przedmiocie podlegającym przepadkowi, jako pochodzącym bezpośrednio z przestępstwa lub służącym albo przeznaczonym do jego popełnienia. Jak wykonuje się postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym w postępowaniu karnym Postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z chwilą wydania stanowi tytuł wykonawczy. Oznacza to, że może być w sposób przymusowy wykonane przez komornika. Czynności egzekucyjne nie są oczywiście konieczne, jeżeli zabezpieczenie dotyczy rzeczy, w których posiadaniu organ już się znajduje. Dotyczy to sytuacji, gdzie dany przedmiot został dobrowolnie wydany lub też zatrzymany w toku czynności w sprawie. Ochrona właścicieli pokrzywdzonych wykonaniem zabezpieczenia majątkowego w sprawie karnej Jak już wcześniej wskazano, w szczególnych sytuacjach zabezpieczeniem może zostać objęty przedmiot, który nie jest własnością sprawcy zarzucanego czynu. Właściciel takiego przedmiotu nie pozostaje jednak w takiej sytuacji bez ochrony prawnej. Osoba czująca się pokrzywdzoną dokonanym zabezpieczeniem może bowiem wystąpić z powództwem przeciwko Skarbowi Państwa o ustalenie, że mienie lub jego część nie podlega przepadkowi. Do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia takiej sprawy postępowanie egzekucyjne będzie zawieszone. Tymczasowe zajęcie mienia ruchomego w sprawie karnej Wyjątkowo zabezpieczenia można dokonać również jeszcze przed czynnością postawienia zarzutu sprawcy czynu. Policja może bowiem dokonać tzw. tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia. Takie tymczasowe zajęcie upada, jeżeli w ciągu 7 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym, które może być wydane jedynie wobec osoby, której uprzednio przedstawiono zarzut, a zatem mającej status podejrzanego. Wparcie Kancelarii w sprawach, w których zastosowano zabezpieczenie majątkowe Zawsze warto, aby osoba, której mienie zostało zabezpieczone skontaktowała się z prawnikiem. Może się bowiem okazać, że nie ma podstaw do zajęcia określonego przedmiotu, a czasami wręcz w ogóle brak podstaw do stosowania zabezpieczenia majątkowego. Warto o tym pamiętać tym bardziej, że zabezpieczenie majątkowego podlega kontroli sądowej.
Na rozprawę przyjdzie Ci zapewne poczekać nawet kilka miesięcy, a i postanowienie o zabezpieczeniu może nadejść dopiero pocztą. Orzeczenie o zabezpieczeniu jest natychmiast wykonalne. Co to oznacza? Z chwilą jego wydania jesteś uprawniony do realizowania kontaktów z dzieckiem, nawet jeśli druga strona od razu złoży zażalenie.
Niewątpliwie jedną z najsłabszych stron reformy KPC są przepisy o zażaleniach. Ustawodawca wyszedł z założenia, że ponowna ocena kwestii incydentalnej nie powinna co do zasady łączyć się z przeniesieniem sprawy do sądu wyższej instancji. W konsekwencji wprowadzono rozwiązanie, zgodnie z którym na niektóre postanowienia sądu pierwszej instancji przysługuje zażalenie do innego składu tego sądu (zażalenie poziome). Czytaj: Zażalenia poziome będą mniej dotkliwe - MS poprawia przepisy>> Zażalenia w postępowaniu zabezpieczającym Zdumienie budzi objęcie zażaleniem poziomym postanowień sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia (art. 741 § 1 i 2 KPC). Zdaniem ustawodawcy przemawia za tym fakt, że postępowanie zabezpieczające jest postępowaniem służebnym wobec postępowania rozpoznawczego. Uzasadnienie to nie przekonuje. Celem postępowania zabezpieczającego jest udzielenie tymczasowej ochrony prawnej poprzez: zapewnienie wykonalności orzeczenia co do istoty sprawy, uregulowanie określonej sytuacji prawnej lub w wyjątkowych sytuacjach zaspokojenie samego roszczenia. Udzielając zabezpieczenia sąd nie rozstrzyga o ostatecznym wyniku sprawy. Dochodzi jednak do ukształtowania w określony sposób praw i obowiązków stron postępowania cywilnego na czas jego trwania. Jeżeli strona nie zgadza się z danym rozstrzygnięciem, należy uruchomić kontrolę instancyjną. Zobacz procedurę w LEX: Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu > Ponownej oceny, np. któremu z rodziców powinna zostać powierzona piecza nad małoletnim dzieckiem na czas trwania postępowania o ograniczenie władzy rodzicielskiej powinien dokonywać sąd drugiej instancji, a nie inny skład tego sądu, który w pierwszej instancji wydał to postanowienie (często w ramach tego samego wydziału). Co ciekawe, w niektórych przypadkach istnieje możliwość przekazania zażalenia do rozpoznania sądowi drugiej instancji. Przepisy zostały bowiem tak ukształtowane, że jeżeli w sądzie pierwszej instancji nie można utworzyć składu do rozpoznania zażalenia, zażalenie rozpoznaje sąd drugiej instancji (art. 3941a § 3 w zw. z art. 13 § 2 KPC). Jeżeli natomiast postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia wyda w toku postępowania sąd drugiej instancji, w obecnym stanie prawnym nie istnieje przepis, który pozwalałby zaskarżyć to postanowienie. Kwestie te wymagają zmiany. Należy postulować by zażalenia na postanowienia sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia zawsze rozpoznawał sąd drugiej instancji. W przypadku postanowień w przedmiocie zabezpieczenia wydawanych przez sąd drugiej instancji, zażalenie powinno przysługiwać do innego składu tego sądu. Uzasadnianie postanowień wydłuża postępowania Naczelnym założeniem reformy KPC z 2019 r. było przyspieszenie postępowania cywilnego. Paradoksalnie część wprowadzonych instytucji wywołuje efekt odwrotny. Przykładem są przepisy o uzasadnianiu postanowień i ich zaskarżaniu. Strona, która chce zaskarżyć postanowienie musi w pierwszej kolejności złożyć wniosek o jego uzasadnienie, a to wiąże się z obowiązkiem uiszczenia opłaty stałej w wysokości 100 złotych. Opłata ta w założeniach ma ulec obniżeniu do 30 złotych. Złożenie wniosku o uzasadnienie bez opłaty powoduje konieczność podjęcia przez sąd dodatkowej czynności – wezwania do jego opłacenia. Natomiast wniesienie zażalenia z pominięciem wniosku o uzasadnienie wiąże się z koniecznością jego odrzucenia jako niedopuszczalnego. Zobacz procedurę w LEX: Postanowienie sądu pierwszej instancji > Problem sprawiają postanowienia wydawane na posiedzeniu niejawnym, które choć podlegają doręczeniu z urzędu, również są uzasadniane na wniosek strony (art. 357 § 21KPC). Część sędziów w treści postanowień wydawanych na posiedzeniu niejawnym po słowie: „albowiem” w zwięzły sposób wskazuje zasadnicze powody rozstrzygnięcia, na co pozwala art. 357 § 5 KPC. U strony niemającej fachowego pełnomocnika, która dokładnie nie zapoznała się z dołączonym do postanowienia pouczeniem o dopuszczalności, warunkach, terminie i sposobie złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia tego postanowienia i wniesienia zażalenia, może to wywoływać mylne wyobrażenie, że sąd doręczył jej postanowienie wraz ze sporządzonym uzasadnieniem. W podanym przykładzie, jeżeli nie zostanie złożony wniosek o doręczenie postanowienia z uzasadnieniem, strona utraci prawo do jego zaskarżenia. Zobacz procedurę w LEX: Uzasadnianie i doręczanie postanowień sądu pierwszej instancji co do istoty sprawy albo innych postanowień kończących postępowanie nieprocesowe > Lepszym rozwiązaniem od obniżenia do 30 złotych opłaty od wniosku o doręczenie postanowienia z uzasadnieniem jest całkowita rezygnacja z jej pobierania. Nakład pracy przy sporządzeniu uzasadnienia postanowienia jest mniejszy niż w przypadku uzasadniania wyroku (postanowienia co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym). Jednocześnie należy postulować by postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym sąd z urzędu doręczał stronom wraz ze zwięzłym uzasadnieniem, jeżeli podlega zaskarżeniu. W sytuacji, w której postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym nie podlega zaskarżeniu, sąd powinien mieć możliwość zwięzłego umotywowania rozstrzygnięcia, tak by strona wiedziała czym kierował się przy jego wydaniu. Dr Krzysztof Drozdowicz – radca prawny, adiunkt w Zakładzie Postępowania Cywilnego WPiA UAM w Poznaniu, wykładowca KSSiP
Zażalenie na zabezpieczenie kontaktów w rozwodzie. Patrycja i Witek są w trakcie rozwodu, który przeciąga się kolejne miesiące. Z uwagi na narastający pomiędzy nimi konflikt Partycja zdecydowała się złożyć w toczącej się sprawie rozwodowej wniosek o zabezpieczenie kontaktów małoletniego Kacpra z tatą (o zabezpieczeniu
Dnia 20 sierpnia 2021 r. Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały. Problem zażaleń poziomych od półtora roku stanowi trudność dla sędziów. Zwłaszcza w sprawach rodzinnych, takich jak rozwody czy uchylanie się od obowiązków wynikających z orzeczenia sądów. Problem dostrzega też Ministerstwo Sprawiedliwości, ale w kolejnych zmianach kodeksu postępowania cywilnego nie wprowadzono poprawek w tym zakresie. Nic dziwnego, że z powodu tych wątpliwości sprawy rozwodowe trwają dłużej niż przed nowelizacją. Sąd Okręgowy w Warszawie, rozpoznając powództwo o rozwód na czas trwania postępowania, zobowiązał Stefana O. do łożenia 3 tys. złotych miesięcznie "tytułem zabezpieczenia zaspokojenia potrzeb rodziny". Ostatniego dnia grudnia 2019 r. odpis postanowienia doręczono pełnomocnikom stron postępowania, bez pouczenia. Pełnomocnik pozwanego adwokat Daniel Jaworski odebrał odpis postanowienia 3 lutego 2020 r. Zażalenie do innego składu sądu I instancji wniósł pozwany małżonek. Zobacz w LEX: Praktyczne problemy reformy KPC - postępowanie odwoławcze - nagranie ze szkolenia > Problem składu sądu Sąd Okręgowy wniósł w tej sprawie do Sądu Najwyższego pytanie, czy postanowienie o odrzuceniu zażalenia przysługującego do innego składu sądu I instancji, niedopuszczalnego z mocy ustawy, powinno nastąpić w składzie jednego sędziego czy trzech sędziów? Uzyskanie odpowiedzi na to zagadnienie ma zasadnicze znaczenie dla podjęcia prawidłowego rozstrzygnięcia. Gdyby zaś sąd wydał orzeczenie w składzie sprzecznym z kodeksem postępowania cywilnego byłaby to przesłanka do unieważnienia zażalenia (art. 379 pkt. 4 kpc). Zobacz linię orzeczniczą w LEX: Dopuszczalność przedstawienia Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego w postępowaniu zażaleniowym > Ponadto sąd chciał wyjaśnić inną kwestię: kto wydaje takie postanowienie - przewodniczący składu wyznaczony za pośrednictwem Systemu Losowego Przydziału Spraw, czy przewodniczący wydziału? Zażalenie dotyczy meritum Wątpliwość sądu przedstawiającego zagadnienie prawne wynika ze sformułowania zawartego w treści art. 397 par. 1 w brzmieniu nadanym ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Według obecnego brzmienia tego przepisu, sąd rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów, zatem odrzucenie zażalenia powinno nastąpić w takim samym składzie. Czytaj w LEX: Zażalenie do innego składu sądu pierwszej instancji w postępowaniu cywilnym > Należy przy tym pamiętać, że uchylenie art. 370 spowodowało przekazanie kompetencji do podejmowania rozstrzygnięć co do środków odwoławczych wyłącznie sądowi drugiej instancji, stosownie do art. 373 odpowiednio stosowanego także w postępowaniu zażaleniowym. Sąd drugiej instancji zwrócił także uwagę, że przepisy o postępowaniu apelacyjnym są stosowane odpowiednio przy rozpoznaniu zażalenia poziomego przez inny skład sądu pierwszej instancji, co wynika z dyspozycji art. 397 par. 3 w związku z odesłaniem zamieszczonym w art. 394(1a) par. 2 Czytaj: Nie ten sam sąd a druga instancja - SN wskazuje, kto rozpatrzy zażalenia w sprawie kontaktów Przepis znowelizowanego art. 397 par. 1 nie dokonuje rozróżnienia na skład sądu, w zależności od przedmiotu rozstrzygnięcia, jak to miało miejsce dotychczas na podstawie art. 367 par. 4 stosowanego odpowiednio do postępowania zażaleniowego. Wobec braku możliwości kontroli formalnej złożonego środka odwoławczego przez skład sądu, w jakim następuje rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji, wyłącznie władnym do formalnego rozstrzygnięcia o odrzuceniu zażalenia niedopuszczalnego z mocy ustawy byłby sąd rozpoznający sprawę w innym składzie – w składzie trzech sędziów. Sąd Okręgowy opowiedział się za przyjęciem, iż takie zażalenie rozstrzyga trzech sędziów. Czytaj w LEX: Zażalenie dewolutywne a zażalenie poziome w postępowaniu cywilnym > Sąd przedstawiający zagadnienie prawne podkreślił, że za takim rozwiązaniem przemawia także sposób uregulowania przez ustawodawcę przepisów o postępowaniu zażaleniowym. Sąd Okręgowy, mając na względzie, że zakres rozpoznania i orzekania sądu właściwego do rozpoznania zażalenia należy wyznaczyć na podstawie przepisów o postępowaniu apelacyjnym (stosowanych odpowiednio), omówił pojęcie „rozpoznanie” środka odwoławczego. Sąd stwierdził, że przez rozpoznanie apelacji (odpowiednio zażalenia) nie można rozumieć dokonanie jedynie formalnej kontroli dopuszczalności środka odwoławczego oraz skuteczności jego jeden sędzia? Podkreślił, że gdy sąd nie rozstrzyga meritum sporu, lecz wydaje jedynie rozstrzygnięcie formalne, polegające na odrzuceniu apelacji na skutek jej uchybień określonych w art. 373 lub jej niedopuszczalności, orzeka na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. Stosownie do art. 397 par. 3 przepisy te powinny znaleźć także zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym. Ustawodawca bowiem w sposób wyczerpujący określił w art. 397 par. 1 stanowiącym normę szczególną w stosunku do przepisów o składzie sądu w postępowaniu apelacyjnym, wyłącznie skład właściwy do merytorycznego rozstrzygnięcia w postępowaniu wywołanym wniesieniem zażalenia. Zobacz procedurę w LEX: Rozpoznanie zażalenia przez sąd drugiej instancji i wydanie orzeczenia kończącego postępowanie zażaleniowe > Ze względu na to, że omawiane przepisy odnoszą się zarówno do zażaleń kierowanych do sądu drugiej instancji, jak i zażaleń rozpoznawanych przez inny skład sądu pierwszej instancji, odrzucenie zażalenia niedopuszczalnego, spóźnionego lub obarczonego nieuzupełnionymi brakami formalnymi lub fiskalnymi winno, w oparciu o taki sposób rozumienia przepisów kodeksu postępowania cywilnego, następować w składzie jednego sędziego. Sygnatura akt III CZP 40 /20 Czytaj w LEX: System doręczeń z uwzględnieniem e-doręczeń (doręczeń elektronicznych oraz doręczeń przez Portal Informacyjny) >
. 648 285 709 708 401 294 523 508
zażalenie na postanowienie o zabezpieczeniu
